Vanmorgen werd Mikki niet heel goed wakker, buik- en hoofdpijn. Op bed haar medicijnen gegeven en haar lekker laten liggen tot half elf. Nadat ze wat had gegeten en een paracetamol had genomen ging het al weer beter gelukkig. Rond half één kwam Lucie voor de fysiotherapie. Mik deed echt super mee en heeft Lucie laten zien dat ze ook stapjes alleen kan doen!

Daarna na de Middenwaard, Mikki mocht nog shoppen met Claudia voor haar verjaardag. Ze mocht zelf iets uitzoeken, altijd goed natuurlijk! Mikki moet in het winkelcentrum wel haar mondkapje op, maar daar heeft ze ondertussen wel vrede mee. We hebben haar uitgelegd dat er best wel eens vragen/opmerkingen van kinderen kunnen komen en dat de kinderen naar haar zullen kijken en dat dat heel logisch is. Kinderen kijken altijd naar mensen die anders zijn dan anderen en Mikki valt natuurlijk wel op met dat mondkapje en daar worden kinderen uiteraard heel nieuwsgierig van! We kennen het allemaal wel dat als je met (kleinere) kinderen op stap bent en er komt iemand in een rolstoel o.i.d. dat ze (het liefst als de betreffende persoon nog binnen gehoorafstand is) vragen wat die meneer of mevrouw heeft. En als je dan net doet alsof je het niet hoort in de hoop dat het vragen dan stopt, ze denken dat je ze niet verstaat en de vraag, het liefst nog wat harder, herhalen... ha, ha! Maar wat we vandaag in de Intertoys mee hebben gemaakt..., daar was ik zelfs niet op voorbereid! Er stond een kindje voor Mik, die haar uitgebreid aan het bestuderen was, niks aan de hand. Mik weet dat dit kan gebeuren en door haar slechte zicht heeft ze eigenlijk helemaal niet in de gaten dat iedereen naar haar kijkt (ieder nadeel heeft een voordeel...).
Hoor ik plotseling een vrouw heel hard roepen (ze stond vlak achter Mik haar rolstoel) naar haar kind dat het moet ophouden met het aanstaren van Mikki omdat ze vond dat dat niet kon. Ik werd zo boos en verdrietig van zoveel dommigheid! Ik heb haar gelijk gezegd dat ik vond dat wat ze zelf deed veel erger was dan het staren van haar kind, omdat Mikki dat niet in de gaten had maar haar geschreeuw door de hele winkel wel heel confronterend was! Meen je dat nou, zei ze en sorry waarbij ze me aan wilde raken. Heb heel beslist een pas opzij gedaan en haar nogmaals verteld dat wat ze zei echt niet kon! Begrijp echt nog steeds niet dat je als volwassene zo weinig verstand hebt... Nou ja, voor mij dus ook weer een 'leermomentje', moet voortaan dus ook de volwassenen in de gaten houden!